For the people of Belgium… the Dutch version of the Open Letter.
Thank you to HFBPD reader, Christine!
Een open brief van mensen met BPS
Lieve vrienden, familie, geliefden, ex-geliefden, kinderen en anderen,
Ik kan me indenken dat je je gefrustreerd en hopeloos voelt en het wilt opgeven. Het is niet jouw schuld. Jij hebt geen schuld aan mijn lijden. Dat is misschien moeilijk te geloven omdat ik wellicht tegen je te keer ben gegaan en soms ineens schakel tussen liefdevol en aardig naar gemeen. Misschien heb ik je zelfs wel verwijten gemaakt. Maar het is niet jouw schuld. Je verdient het om me beter te begrijpen en ik zou willen dat ik het je kan vertellen, maar dat lukt nog niet.
Het is mogelijk dat je iets hebt gezegd of gedaan dat me heeft getriggerd. Een trigger is iets wat een traumatische herinnering of beangstigende gedachte bij me oproept. Ondanks dat je probeert voorzichtig te zijn met je woorden en acties, is het toch niet altijd mogelijk een trigger te vermijden. Ik begrijp ook niet waarom dat gebeurt.
Het brein is complex. Een liedje, een geluid, een geur of een woord kan zomaar allerlei neurologische processen in werking zetten die me onveilige situaties laten herbeleven. Ik reageer dan alsof ik weer in die oude onveilige situatie ben. Dit lijkt op wat militairen meemaken die oorlog hebben gevoerd en thuis flashbacks ervaren (PTSS). Dit gebeurt mij ook.
Weet asjeblieft dat ik iedere keer wanneer ik je van me afduw met woorden of mijn gedrag, vurig hoop dat je me niet verlaat.
Dit extreme zwart-wit denken en het beleven van totaal tegenstellende gevoelens wordt ook wel een dialectisch patroon genoemd. Omdat ik nog maar net de diagnose borderline heb gekregen en nog geen of voldoende gedragstherapie heb gehad, heb ik gewoonweg nog niet alle gereedschappen in handen om op een normale manier om hulp te vragen.
Ik doe soms hele dramatische dingen, zoals mezelf beschadigen of dreigen om dit te doen. Hoewel het belangrijk is om mijn hulpkreten serieus te nemen, snap ik heel goed dat je soms ontzettend moe wordt van al die zorgen over mij en mijn herhaalde gedrag.
Geloof me wanneer ik zeg dat met professionele hulp, ondanks wat je hierover denkt of gehoord hebt, het beter tussen ons kan gaan.
Dit soort voorvallen wordt hopelijk steeds minder frequent en er kunnen steeds langere perioden zijn waarin ik me stabiel voel en mijn gevoelens beter de baas ben. Soms – als je hier in al je frustratie en verdriet de puf voor kunt opbrengen – is het het beste om me vast te pakken en houden en me te vertellen dat je om me geeft, van me houdt en niet weggaat. Een van de symptomen van BPS is intense verlatingsangst. Soms kan ik dan ook (vaak onbewust) extreem en paniekerig proberen te voorkomen dat ik word verlaten. Zelfs het vage gevoel dat iemand me eventueel kan verlaten, zet dit paniekerige gedrag al in gang.
Iets anders wat voor jou misschien heel verwarrend is, is het feit dat ik niet in staat lijk te zijn vriendschappen te onderhouden. Ik kan van de ene vriendschap in de andere springen, iemand op het ene moment verafgoden en vervolgens net zo hard aan alle kanten afkraken, hun nummer uit mijn telefoon verwijderen en ze ontvrienden op Facebook. Er zijn tijden dat ik je ontloop, je telefoontjes niet aanneem en alle uitnodigingen om iets met je te doen afsla – terwijl ik op andere momenten niets liever doe dan bij jou in de buurt te zijn. Dit “splitsen” maakt deel uit van BPS. Soms sla ik preventief toe door mensen uit mijn leven te bannen voordat ze mij kunnen verlaten of afwijzen. Ik zeg niet dat dit goed is. Ik moet eraan werken om dit negatieve patroon te doorbreken en ik moet leren hoe ik gezonder om kan gaan met relaties. Dat komt me helaas niet aanwaaien en ik zal hier veel tijd en moeite in moeten steken. Ik begrijp per slot van rekening niet goed hoe ik zelf in elkaar zit, laat staan dat ik een goed beeld heb van anderen om me heen. Dat maakt mijn omgang met andere mensen heel lastig.
Veel BPS’ers hebben problemen op het vlak van identiteit. Ik heb de neiging de eigenschappen van anderen om me heen over te nemen omdat ik eigenlijk niet weet wie IK ben. Kun je je middelbareschooltijd nog terughalen? Dan weet je misschien nog dat er kinderen waren die naadloos van rockmuziek naar pop en gothic sprongen, alles om maar bij de groep te horen. Ze namen niet alleen de kleding- en haarstijl over van de groep, maar zelfs dezelfde gebaartjes. Bij mij is het net of ik dat stadium nooit ben ontgroeid.
Soms neem ik dus zelfs de manier van doen van anderen over. Op het werk ben ik anders dan thuis, in de kroeg of bij vrienden. Door dit soort gedrag worden BPS’ers vaak kameleons genoemd. Natuurlijk gedragen veel mensen zich anders of ze thuis zijn of op het werk, maar bij mij is dat verschil zo extreem dat mijn vrienden me niet zouden herkennen wanneer ik in mijn werkomgeving ben. Helaas hebben sommige BPS’ers in hun jeugd meegemaakt dat hun ouders of verzorgers in een handomdraai van lief en normaal naar ronduit gemeen konden overgaan. Als overlevingsmechanisme leer je jezelf dan aan om je verzorgers hoe dan ook tevreden te stellen. Dit mechanisme heb ik nooit af weten te leren.
Door al deze pijn voel ik me vaak compleet leeg. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou is dit te moeten aanzien. Misschien heb je al van alles geprobeerd om mijn pijn weg te nemen, maar heeft niets gewerkt. Nogmaals – dit ligt NIET aan jou.
Het beste wat ik kan doen op dat soort momenten is mezelf in te prenten dat dit allemaal overgaat en de vaardigheden toe te passen die ik in de dialectische gedragstherapie opdoe – met name ‘self soothing’, ofwel het vermogen mezelf te troosten. Dingen waar ik kracht uit kan putten, ondanks het feit dat ik me verlamd en verdoofd voel. Verveling is voor mij gevaarlijk, omdat het al snel op een gevoel van leegheid kan uitlopen. Zodra de verveling toeslaat, kan ik het beste zorgen dat ik iets om handen heb dat voor afleiding zorgt.
Aan de andere kant kan ik beangstigende woede-uitbarstingen hebben. Het is dan van belang dat ik mijn veiligheid in het oog houd en mezelf of jou niets aandoe. Ook dit is een symptoom van BPS.
Ik ben uiterst gevoelig voor emotionele zaken en heb grote moeite mijn emoties te reguleren en te temperen. Dr. Marsha Linehan, de vrouw die DGT (=dialectische gedragstherapie, een therapievorm om BPS te behandelen) heeft ontwikkeld, vergelijkt mensen met BPS met slachtoffers met derdegraads emotionele brandwonden.
Door middel van gedragstherapie kan ik leren mijn emoties zodanig te reguleren dat ik de controle niet verlies. Ik kan leren hoe ik moet ophouden mijn eigen leven en omstandigheden te saboteren. Daarnaast kan ik leren hoe ik me moet gedragen op een manier die jou minder beangstigt en jou minder pijn doet.
Iets anders wat je misschien is opgevallen is dat ik er vaak wat versuft bij zit. Dit heet dissociatie. Mijn brein sluit zich dan letterlijk af om verder emotioneel trauma te voorkomen. Ik ga dan aan iets anders denken. Om dit aan te pakken kan ik oefeningen leren waarbij ik houvast zoek, en leren mijn vaardigheden toe te passen om dit soort momenten door te komen. In de hoop dat dit soort momenten dan steeds minder vaak voorkomt.
Maar hoe zit het met jou?
Als je hebt besloten je eigen krachten aan te boren en mij wilt blijven ondersteunen, dan kun je misschien wel wat hulp gebruiken. Een paar tips:
· Blijf jezelf eraan herinneren dat mijn gedrag niet jouw schuld is.
· Probeer compassie op te brengen voor mijn pijn en onthoud dat mijn gedrag waarschijnlijk een intense reactie op die pijn is.
· Vergeet jezelf ook niet. Er is heel veel informatie beschikbaar waarmee je een beter begrip over deze aandoening kunt opdoen, en tegelijkertijd jezelf in acht kunt blijven nemen.
· Zorg ervoor dat je dingen blijft doen die je leuk vindt en waar je troost uit put. Een stuk wandelen, een grappige film, lekker eten, een warm bad — wat je ook maar nodig hebt om goed voor jezelf te zorgen.
· Stel vragen. Er bestaan legio misvattingen over BPS.
· Onthoud dat jouw woorden, liefde en steun mij enorm helpen op mijn weg richting herstel, ook al zijn de resultaten niet meteen zichtbaar.
Niet alle situaties I beschreven gelden voor alle mensen met een Borderline Persoonlijkheidsstoornis . Men moet slechts 5 symptomen van de 9 te komen voor een diagnose , en de combinaties van die 5-9 zijn schijnbaar eindeloos. Dit bericht is alleen maar om u een idee van de typische lijden en gedachten die van ons met een borderline-stoornis hebben geven .Dit is mijn tweede jaar in DBT . Een jaar geleden , kon ik niet heb geschreven deze brief , maar het vertegenwoordigt een groot deel van wat er in mijn hart, maar kon nog niet worden gerealiseerd of uitgedrukt .Mijn hoop is dat je nieuw inzicht zal krijgen in uw geliefde de conditie en groeien in mededogen en begrip voor zowel uw geliefde en jezelf, want dit is geen gemakkelijke weg .Ik kan je vertellen , uit eigen ervaring , dat het werken aan deze ziekte door DBT is de strijd waard . Hoop kan worden geretourneerd . Een normaal leven kan worden gehouden . U kunt een glimp en meer en meer van wie die persoon is echt de tijd te zien , als je niet opgeven . Ik wens u vrede.Bedankt voor het lezen .Meer Binnenkort .De auteur van deze brief is inmiddels hersteld van Borderline persoonlijkheidsstoornis en niet langer aan de criteria voor een diagnose BPS . Ze geeft nu de DBT vaardigheden die hielp bij DBT pad waar je online dialectische gedragstherapie Klassen kunnen nemen van overal in de wereld te veranderen haar leven voorbij. Co- gefaciliteerd met een erkende therapeut . U kunt boeken Debbie’s hier lezen.
The author of this letter has since RECOVERED from Borderline Personality Disorder and no longer meets the criteria for a BPD diagnosis. She now teaches the DBT skills that helped change her life over at DBT Path where you can take online Dialectical Behavior Therapy Classes from anywhere in the world. Co-facilitated with a licensed therapist. You can read Debbie’s books here.
UPDATE: A video version of this letter, complete with narration and text, is now available for viewing and sharing by clicking HERE.
English Version
French TranslationItalian VersionPortuguese Translation
Spanish Translation
I enjoy your You Tube videos as well as this website. I am in therapy now for intense fears of my partner cheating or looking at another woman sexually but talking about it isn't bringing lasting relief. I am afraid that I am going to ruin yet another relationship over this fear so I am wondering if there is a specific DBT skill that you can give me that will help me to get this under control. Thank you!
I enjoy your You Tube videos as well as this website. I am in therapy now for intense fears of my partner cheating or looking at another woman sexually but talking about it isn't bringing lasting relief. I am afraid that I am going to ruin yet another relationship over this fear so I am wondering if there is a specific DBT skill that you can give me that will help me to get this under control. Thank you!
Thank you so much for sharing. Stay strong! ♥
Thank you so much for sharing. Stay strong! ♥